(1) La liberté personala é inviolabla.
(2) Al ne vëgn ametü degöna forma de detenziun, de ispeziun o percuisiziun personala, no val’ atra limitaziun dla liberté personala, ater co por n at motivé dl’autorité iudiziara, y ma ti caji y tles manires odüs danfora dala lege.
(3) Te caji ezezionai de bojëgn y prescia, dà dant espressamënter dala lege, po l’autorité de segurëza publica adotè provedimënć provisori, che mëss ti gnì lascià alsavëi te carantot ores al’autorité iudiziara, y sce chësta ne i convalidëia nia tles carantot ores suandëntes, vëgni conscidrà revocà y ai romagn zënza faziun.
(4) Al vëgn straufè vigni violënza fisica y morala ti confrunć de porsones sotmetüdes cochessî a limitaziuns dla liberté.
(5) La lege stabilësc i limić mascimai dla detenjiun preventiva.
